babalarıyla arkadaş gibi olanlar

Çok imreniyorum öyle insanlara. 20 yaşıma geldim kaç kez babanız seni seviyorum dedi diye sorsanız belki de hiç derim o kadar hiç ki dediyse bile hatırlayamıyorum.. kaç kere sarıldınız böyle içten belki 1 belki de 2..ne kadar çok isterdim her derdimi sıkıntımı babama anlatabilmeyi, beni dinlemesini, görüşlerime fikirlerime fazlalık olarak bakmak yerine önemsemesini, ağladığım zamanlar (görmez genelde ama bikaç kere görmüşlüğü olmuştu) niye ağlıyosun ağlanacak ne var demesi yerine neyin var demesini.. genelde babalar sevgisini gösteremez derler ama hissettirir ben onu da hissedemiyorum ki.. çok şükür bu yaşıma kadar eğitim konusunda hiçbir şeyimi eksik etmedi ama insan bi yerden sonra keşke hiçbi şeyim olmasaydı da beni sevdiğini hissedebilseydim diyo.. neyse yine de seni seviyorum baba hakkını ödeyemem.. belki de bizim arkadaşlığımız ben büyüyünce başlayacaktır kim bilir..

Bu tip entrileri görünce babadan tek sevgi göremeyen evlat ben değilmişim diyorum. Küçükken elden düşürmezmiş ama büyüyünce değişiyor işler. Biz de böyle mi baba olacağız ki , umarım olmayız ..

bu çok da özenilecek bir şey değil aslında. yani ebeveynin bir yerde ebeveyn olduğunu belli etmesi gerekiyor. babamla sıradan bir arkadaş gibiyim ama bazı konularda da çok yanlış yaptım bu yüzden. başımda hiçbir zaman "bak bu yanlış olabilir aslanım" diyen, bana yol gösteren, eksisini artısını tartışan bir babam olmadı. sobanın sıcak olduğunu da bazı biberlerin yenmeyecek kadar acı olduğunu da kendim öğrendim. yeri geldi babama babalık yaptım. velhasıl ebeveyn de ebeveyn gibi olmalı. aksi doğru olsa herkes arkadaşıyla konuşup doğruyu yanlışı bulurdu bu hayatta.

babamla aram iyi değil. kötü de değil. hiç bir olay yaşamadık, bi kavga falan etmedik. ama isterdim yani babamla arkadaş gibi olmayı. çocukluk resimlerde beni öperken resimleri falan var. ya da ne bileyim beraber Galatasaray forması giymişiz falan elde bayraklar. beni sırtına almış. poz poz resimler. yaş arttıkça gösterilen sevgi de yaşla zıt orantılı olarak boy gösterdi. ama babamdır tabi. babam yani o benim, daha üstü var mı. seni seviyorum'u ne o bana söyler ne ben ona. ama bilirim babam ordadır her zaman. arayıp babalar gününü kutladığımda 'valla hiç beklemiyordum oğlum, teşekkürler' dedi. çok garip hissetmiştim. ayrıca baba okuyamayacaksın biliyorum ama, sıkıştım yaw bi 200 yollasana. (bkz: asdfghjklşi)

Ölse umrumda olmaz diyorum ama bu yürek ona da dayanmaz kesin. Keşke ben de babamla arkadaş olabilseydim, baba kız olsak bile yeterdi be

Ben bu olaya nesil farkı diyorum. Eskiden insanlar sevgisini pek belli etmezmiş. Yani sevgi alamayan bir insan kolay kolay sevgisini gösteremiyor. Belki şımartmak istemiyordur belki de sevgisiz büyümüştür.

Etrafımda görüyorum babasıyla rakı tokuşturanlar var imreniyorum.